புனைவு அனுபவம் மற்றும் ஒன்றுமில்லாதது....

நானொரு எழுத்தாளினி என அறிமுகப்படுத்தியும் அவரிடம் எந்த ஒரு பெரிய எதிர்வினையும் இல்லாத்தது கண்டு எனக்கு வருத்தம் தான். ஆனாலும் என் தன்முனைப்பு எடுத்த காரியத்தை முடித்தே விடுவது என்ற புள்ளியில் குவிந்திருந்ததால் அந்த வருத்தத்தை தள்ளி நகர்த்திவிட்டு நானொரு புனைவு எழுதவேண்டுமென்றும், அதற்கு அடிப்படையான அனுபவ அறிவின்றி என்னால் புனைவெழுத முடியாதென்றும் அவருக்கு விளக்க வேண்டியிருக்குமோ என்று எனக்குத்தோன்றியது. ஆனால் அவர் அதற்கான வழியொன்றையும் தேடவைக்காமால், சொல்லுங்க என்று மட்டுமே சொன்னார்.

ஒரு நாளில் எத்தனை முறை நீங்கள் பின்னோக்கி போகவேண்டியிருக்கும்? அந்த அனுபவம் எப்படியிருக்கும் அப்போது தாங்கள் என்ன நினைத்துக்கொள்வீர்கள் இதையெல்லாம் நான் புரிந்துகொள்ள ஆசைப்படுகிறேன், முடிந்தால், தாங்கள் அனுமதித்தால் தங்களோடு ஒரு நாள் கூடவே வந்துபோகவும் ஆசையாயுள்ளது என்று சொன்னதும், அவர் என்னை ஏதோ வேற்றுகிரகத்து ஜந்து போல பார்த்தார்.

இங்க பாரும்மா இதொன்னும் நீ நினைக்கறாமாதிரி ஆராய்ச்சி பண்ணவேண்டிய விஷயமெல்லாமில்லை.

இன்ஞ்சின் கேபின்ல ஏறி உக்காந்தா வண்டி முன்னயோ பின்னயோ போகும், முன்னாடி போனா ஸ்டேஷனெல்லாம், சீக்கிரம் கண்ணைவிட்டு போயிடும். வண்டி திரும்பி போகும் போது பின்னாடி இருந்தா ஸ்டேஷனெல்லாம் ரொம்ப நேரத்துக்கு கண்ணுல தெரியும் அவ்ளோதான். ஆங் அப்புறம் முன்னாடி போகும்போது மனுசங்களை ரொம்ப பக்கத்துல டிராக்குல பார்த்துட்டா அந்த டிரிப் கொஞ்ச நேரத்துக்கு பேஜாராயிடும், பின்னாடி உக்கார்ந்து இருந்தா அந்தக்கவலையில்லை அவ்ளோதான். வேற ஒன்னும் இல்லை. வர்ட்டா.. என்ற படி நகர்ந்து போனார்.

எனக்கு மிகவும் ஏமாற்றமாய் ஆனது இவ்ளோதானா இதுக்கு மேல ஒன்னும் இல்லையா.

நான் பேசியது ஒரு மின்சார தொடர் வண்டியின் ஓட்டுநரிடம் என்று உங்களுக்கு புரிந்துவிட்டது தானே.